Телевидениедђн Туфан Мићнуллинныћ вафат булуын ишетеп, бик кайгырдым, ышанмыйча кљне буе "Татарстан–Яћа гасыр” каналын карадым. Бу хђбђр йљрђклђрне тетрђндерде. Мин элекке татар теле укытучысы буларак, аныћ иќаты белђн таныш, балаларга да ќиткерергђ тырыша идем.

Тубыл шђџђрендђ Җиңү бәйрәме тантанасында сугыш һәм тыл ветераннарына иң җылы сүзләр әйтелде, чәчәк бәйләмнәре, кыйммәтле бүләкләр тапшырылды. Чарадан соң танылган, тђќрибђле ветеран укытучылар - 84 яшьлек Альберт Мөхәммәт улы Урамаев һәм аның тормыш иптәше Фазилә Хөснетдин кызы белән очраштык. Аларның яшүсмер еллары сугыш чорына туры килђ.

Китап – ул халыкның рухи көзгесе, күңел байлыгы. Китаплар буыннарның акылын, белемен үзләренә туплаган тиңдәшсез хәзинә, халыклар белән халыкларны таныштыручы, чорлар арасына күпер салучылар булып торалар. Халыкның гореф-гадәтләрен, бәйрәмнәрен, йолаларын саклауда да китапның әһәмияте чиксез зур. Тик берничә милләтнең мәдәни байлыгын бер җыентыкка туплаучы белгечләр аз. Аның өчен һәркайсы халыкның тормышын җентекләп өйрәнү, эзләнү, тәҗрибә, үз эшеңнең остасы булырга кирәк.