ТУА НИЯТ

Бәйрәмчәрәк февральнең

Кояшлы бураннары.

Хисләремнең ташып чыга

Җилбәзәк булганнары.

Атлыгамын изү чишеп

Бураннар ышыгына.

Тапсам, хәтта чумыр идем

Аюлар куышына.

Онытыла төшә бераз

Язларны көтүләрем.

Куакта, кызыл түш булып,

Тирбәнә өметләрем.

Туа ният яшәмәскә

Бер көйгә, мыштым гына.

Телне тидерәсем килә

Кызыл түш томшыгына.

Февраль озак тынып торса,

Шикләнеп басам карга...

Ышанычым бетеп куя

Язларда шатлык барга.

* * *

Кар төшә...Алда әле

Рәхәтләнеп явасы.

Кая төшсә дә ярый –

Юк бирәсе-аласы.

Канатларын каерып

Көртлек җирне себерә.

Көрт кирәк: чумарга да

Тәмле төшләр күрергә.

Ә мин тиеш атларга.

Алда әле өмет бар.

Ыңгырашырмы... җырлармы?

Ятыр икән нинди кар?

"Яу-яу”,- дип ашыктырмыйм:

Аңа барыбер явасы.

Өметләрем хакына

Булсын гына дәвасы.

* * *

Әнә карга: ”Кар, кар! - ди,-

Карап торма, кайт, бар”, - ди.

Әнә көртлек: "Келт-келт, - ди, -

Керә күрмә, кит, кит”,- ди.

Әнә кошчык "Чык, чык,- ди,-

Чытырманнан чык, чык!” - ди.

Әнә тукран ”Тук-тук, - ди, -

Тукта! Сукмак юк, юк”, - ди.

Менә шулай,  улкаем,

Кош теле ул - бик ансат.

Аны бик шәп аңлыйсың,

Табигатьне яратсаң.

    Ш.ГАДЕЛША.